ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;

ΠΟΙΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ;

Μέχρι ποια ηλικία πρέπει να διαβάζουμε μαζί με το παιδί;
Μαζί με το παιδί πρέπει να διαβάζουμε έως τη στιγμή που θα το βοηθήσουμε να αυτονομηθεί στη μελέτη, καθιστώντας το ικανό να διαβάζει και να γράφει μόνο του. Συνηθίζεται ,οι γονείς να συμμετέχουν στη μελέτη του παιδιού τους για πολύ περισσότερο καιρό από όσο τα παιδιά τους έχουν πραγματικά ανάγκη, προκειμένου να είναι σίγουροι, ότι το παιδί θα πάει διαβασμένο στο σχολείο. Αναλαμβάνουν έτσι μέχρι και τα γυμνασιακά χρόνια όλη την ευθύνη της μελέτης:το πότε, πόσο και πώς θα διαβάζουν ,την οργάνωση της σχολικής τσάντας, το συμμάζεμα του γραφείου. Και μετά όταν τα μαθήματα δυσκολεύουν του γραφείου. Και μετά , όταν τα μαθήματα δυσκολεύουν και ο χρόνος ή οι γνώσεις των γονέων δεν επαρκούν ,παραδίδουν τα παιδιά στα φροντιστήρια, τα οποία τέτοια μέθοδος, ακόμη και αν εξασφαλίζει τη σχολική επιτυχία (κάτι που δεν συμβαίνει πάντα ωστόσο), πόσο βοηθά, να αναλάβει το παιδί τις ευθύνες του και να αντεπεξέλθει σε αυτές ;

Από ποια ηλικία μπορεί ένα παιδί να διαβάζει μόνο του;
Από την Α’ δημοτικού. Το παιδί απαιτεί την πλήρη υποστήριξη των γονέων το πρώτο της ένταξής του στο σχολείο. Η υποστήριξη αυτή όμως πρέπει να είναι προσανατολισμένη στη σταδιακή αυτονόμηση της μελέτης. Το παιδί πρέπει να μάθει να οργανώνει το χρόνο του και ολοκληρώνει τις εργασίες που μπορεί να καταφέρει χωρίς βοήθεια. Ο γονιός οφείλει να είναι κοντά, προκειμένου να ελέγξει το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας να βοηθήσει στη διόρθωση των λαθών και να καθοδηγήσει για την αποφυγή τους στο μέλλον. Η παραμονή του γονιού στο πλάι του παιδιού καθ ‘όλη την διάρκεια της μελέτης απαλλάσσει το παιδί από την ευθύνη της δουλειάς του, καθυστερεί την ωρίμανσή του, απειλεί την αυτοπεποίθηση, την αυτοεκτίμηση αλλά και την επίδοσή του στη σχολική τάξη (αφού το παιδί που μελετά μόνο με την υποστήριξη του γονέα, δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει και να ολοκληρώσει μόνο του τις σχολικές εργασίες) αλλά και αυξάνει συχνά το χρόνο διαβάσματος (καθώς μεσολαβούν συζητήσεις , «διαπραγματεύσεις»,τουαλέτες, κολατσιό και άλλες χρονοβόρες διαδικασίες που επινοούν συνήθως τα παιδιά για να πάνε το διάβασμα λίγο πιο πίσω).


Μπορούν όλα τα παιδιά να διαβάσουν μόνα τους;
Όλα τα παιδιά μπορούν να μάθουν να ολοκληρώνουν μόνα τους, αν όχι όλες, κάποιες από τις εργασίες τους. Ευνόητο είναι ότι τα παιδιά με δυσκολίες στο λόγο και τη μάθηση χρειάζονται επιπλέον υποστήριξη. Σε ένα πρώτο επίπεδο, την υποστήριξη αυτή μπορεί να την προσφέρει ο γονιός με την καθοδήγηση του δασκάλου της σχολικής τάξης. Εάν αυτή δεν επαρκεί (και αυτό θα διαφανεί από τις επιδόσεις του παιδιού), τότε σκόπιμο είναι να γίνει αξιολόγηση των δυσκολιών από τους αρμόδιους φορείς (ΚΕΔΔΥ,ΚΨ Υγείας ή ιδιωτικά κέντρα) , να εφαρμοστούν ειδικά προγράμματα αποκατάστασης των δυσκολιών και να δοθούν κατευθύνσεις στο γονιό και τους δασκάλους για τον τρόπο με τον οποίο το παιδί μπορεί να αντεπεξέλθει στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Πηγαίνει ολοήμερο. Πρέπει να διαβάζει και στο σπίτι;

Πέραν της πρακτικής ωφέλειας που έχει το ολοήμερο σχολείο για τους εργαζόμενους γονείς, δεν συνίσταται για όλα τα παιδιά. Κάποια παιδιά, κυρίως όσα έχουν μάθει να μελετούν αυτόνομα, καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο ολοήμερο, αξιοποιώντας την παρουσία και τη βοήθεια των εκπαιδευτικών ,όποτε τη χρειάζονται. Ωστόσο, το ολοήμερο σχολείο δεν φιλοξενεί μόνο το δικό ΄μας παιδία (άρα η προσοχή και η βοήθεια των δασκάλων πρέπει να μοιραστεί εξίσου σε όλα τα παιδιά που συμμετέχουν ) ούτε λειτουργεί ως ενισχυτική διδασκαλία (παρά την καλή πρόθεση των εκπαιδευτικών). Έτσι το παιδί που δυσκολεύεται στη μάθηση και θέλει ατομική υποστήριξη,, το παιδί που δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί και εκείνο που πάντα μελετά με τη βοήθεια των γονιών του είναι παιδιά που δύσκολα θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους στο ολοήμερο σχολείο και άρα θα πρέπει να μελετήσουν επιπλέον στο σπίτι.

Πηγή: ΕΥ ΛΕΓΕΙΝ ,Λάρισα, από άρθρο στην «Ελευθερία» Λάρισας στις 4-10-2009

Is Sweden's Classroom-Free School the Future of Learning?

 

The traditional setup of school classrooms—straight rows of desks with accompanying chairs—doesn't do much to foster creativity or collaboration. Many experts have proposed redesigning classroom furniture, but a Swedish school system wants to take things a step further. Vittra, which operates 30 schools in Sweden, is seeking to ensure learning takes place everywhere on campus by eliminating classrooms altogether.
The newest Vittra school, Telefonplan, opened its doors last August. Designed by architecture firm Rosan Bosch, the Stockholm-area campus seems more like a creative space you'd find at Google or Pixar than a school at all. Students can work independently on their laptops while lounging on one of the "sitting islands" in the photo above. If they need to collaborate with their peers on a project, they can take advantage of spaces like "the village"—a tiny house for group work—or the more open "organic conversation furniture" pictured below.

Jannie Jeppesen, the principal of Vittra Telefonplan writes on the school's website that the design is intended to stimulate "children's curiosity and creativity" and offer them opportunities for both collaborative and independent time. Vittra doesn't award traditional grades, either—students are taught in groups according to level—so maximizing diverse teaching and learning situations is a priority.
The open nature of the campus and the unusual furniture arrangements reflect the school's philosophy that "children play and learn on the basis of their needs, curiosity, and inclination." That's true for kids all over the world, so let's hope educators in other countries begin to pay attention.



Photos courtesy of Kim Wendt and Rosan Bosch

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ

 

Συχνά τα παιδιά, ειδικά αυτά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, απελπίζονται με το καθημερινό διάβασμα, αγχώνονται, διαμαρτύρονται, προσπαθούν με κάθε ευφάνταστο τρόπο να το αποφύγουν, να το αναβάλλουν, διαμαρτύρονται ότι είναι πολλά κ.λ.π!

Το βασικό συστατικό για μια ήρεμη μελέτη στο σπίτι είναι η οργάνωση σε τρία  στοιχεία: χώρου, χρόνου και ύλης.

Οργάνωση χώρου

Ο χώρος που διαβάζει το παιδί πρέπει να είναι τακτοποιημένος, με αρκετό φυσικό φως ή με ξεκούραστο για τα μάτια τεχνητό φως, χωρίς πολλά πράγματα τριγύρω για να μην αποσπάται η προσοχή του, με βολική καρέκλα για γραφή και ανάγνωση (στο σωστό ύψος δηλαδή) και γενικότερα ένα ευχάριστο περιβάλλον.

 Οργάνωση χρόνου

 Πρέπει να οριστεί κάποιο συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο μέσα στην ημέρα που θα γίνεται η μελέτη.

Αυτό το πρόγραμμα πρέπει να τηρείται πιστά, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις αν για κάποιο εξωτερικό παράγοντα το ωράριο χρειάζεται να αλλάξει. Η καλύτερη ώρα για διάβασμα είναι λίγο μετά το φαγητό. Δηλαδή, το παιδί γυρίζει από το σχολείο, τρώει μεσημεριανό και μετά από 15 λεπτά ξεκινά την μελέτη του για την επόμενη μέρα. Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών που έχει για το σπίτι, ο χρόνος αφιερώνεται σε παιχνίδια, τηλεόραση ή βόλτα. Καλό είναι τα παιδιά να μην βλέπουν τηλεόραση πριν διαβάσουν γιατί όπως έχουν δείξει πολλές έρευνες η τηλεόραση επηρεάζει αρνητικά τη συγκέντρωση. Βάλτε ένα καθημερινό πρόγραμμα, συμφωνήστε με το παιδί και δώστε του να καταλάβει πόσο σημαντικό και θετικό είναι να το ακολουθείτε. Είναι ο μόνος τρόπος να έχει το παιδί ελεύθερο χρόνο το απόγευμα! Επίσης όσο πιο νωρίς γίνει η μελέτη τόσο λιγότερη θα είναι η κούραση της ημέρας που θα έχει συσσωρευτεί. Μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά κουράζονται στο σχολείο! Μπορείτε να αναρτήσετε το πρόγραμμα σε κάποιο εμφανές σημείο του σπιτιού που να λειτουργεί ως υπενθύμιση.

Οργάνωση ύλης/εργασιών

Στην αρχή της καθημερινής μελέτης πρέπει να οργανώνεται η ύλη. Δηλαδή, το παιδί να βλέπει το πρόγραμμα της επόμενης μέρας και να βρίσκει τις εργασίες που πρέπει να κάνει. Όλα τα απαραίτητα βιβλία και τετράδια να βγαίνουν στην επιφάνεια. Πάρτε ένα χαρτί και γράψτε όλες τις ασκήσεις που έχει να κάνει για το σχολείο. Κάθε φορά που το παιδί ολοκληρώνει μια άσκηση ή ένα μάθημα ας διαγράφει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Έτσι θα ξέρει σε ποιο σημείο βρίσκεται και θα χαίρεται που θα βλέπει την πρόοδο τη δουλειάς του. Αυτό το σύστημα βοηθά πολύ τα παιδιά με διάσπαση προσοχής που κατά τη διάρκεια του διαβάσματος "χάνονται" και ξεχνούν τι έχουν ακόμα να μελετήσουν. 

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από http://paidagwgos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3.html

5 τρόποι για να πεις αντίο!

Το παρακάτω άρθρο το βρήκαμε από το Toybox. Οι συμβουλές είναι πολύ ενδιαφέρουσες.



Καμία μαμά ή μπαμπάς δεν θέλει να ακούσει τη δραματική κραυγή: «Μην με αφήσεις!" Γι 'αυτό και γονείς ρωτήθηκαν για το πώς μπορεί να χειριστεί κανείς αυτά τα δύσκολα πρωινά. Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε μερικές από τις ιδέες τους:

Ένα φιλί για να κρατήσει: "Μπορείτε να χρησιμοποιησετε τη χαριτωμένη τεχνική του φιλιού. Γεμίζω με ένα φιλί την παλάμη της κόρης μου, και την παρηγορεί γιατί ξέρει ότι είναι ένα μέρος με το μπαμπά ή τη μαμά που είναι μαζί της κατά τη διάρκεια της ημέρας. "Λενα"
 
Μυστική Εικόνα: "Και τα δύο παιδιά μου έπρεπε να έχουν ένα πλαστικό κουτί με κραγιόνια γι'αυτό κόλλησα στο κάτω μέρος του κουτιού μία εικόνα της οικογένειά μας που δείχνει 'Σ'αγαπώ '. Τώρα μας έχουν πάντα μαζί τους και μπορούν να δούνε τη φωτογραφία μας όποτε χρειάζονται λίγη υποστήριξη. "Κρυσταλλένια"
 
Το παιχνίδι του αντίο: "Κάθε πρωί πριν το σχολείο, έχω βγάλει δέκα κάρτες που δείχνουν μια εικόνα των χειλιών (που δείχνει ένα φιλί) και μια μητέρα αγκαλιάζει ένα παιδί. Δίπλα σε κάθε εικόνα υπάρχει ένας αριθμός, ο οποίος λέει η κόρη μου πόσα φιλιά και αγκαλιές θα πάρει από την μαμά. Κάθε πρωί ανακατεύω τις κάρτες και τη βάζω να επιλέξει. Φιλιόμαστε και αγγαλιαζόμαστε και μετά πηγαίνει στο σχολείο πολύ πιο ευτυχισμένη. "Γεωργία"
 
Το άλμπουμ: "Αγοράσαμε ένα μικρό πλαστικό φωτογραφικό άλμπουμ και το γέμισαμε με εικόνες της οικογένειάς μας. Όταν αφήνω το γιο μας στο σχολείο, αν αρχίσει να κλαίει, ο δάσκαλός του λέει, «Έλα να μου δείξει τις φωτογραφίες σας.« Μας λέει αντίο και πάει με το άλμπουμ του στον δάσκαλό του. Του αρέσει να λέει τα ονόματα των προσώπων στο άλμπουμ στο δάσκαλο και τους φίλους του. "Αντώνης"
 
Αλλάξτε το Θέμα: «Αυτό που λειτουργεί καλύτερα με τα παιδιά μου είναι να τους αποσπάσω την προσοχή. Στο δρόμο για το σχολείο, ο γιος μου ήταν πολύ αναστατωμένος και όλο μιλούσε για το ότι δεν ήθελε να πάει στο σχολείο. Ο γιος μου τρελλαίνετα για λεωφορεία και για να του αποσπάσω την προσοχή, αρχίσαμε να ψάχνουμε λεωφορεία και να μετράμε πόσα είδαμε. Αγαπά πολύ αυτό το παιχνίδι κι όταν τα μετρήσει όλα μου λέει πως θέλει να μεγαλώσει και να οδηγήσει ένα τέτοιο. "Τίνα".